IBS-D ve Sigara Kabızlığı IBS için Xifaxan (Rifaximin)

Xifaxan (rifaximin), diyare baskın irritabl bağırsak sendromunun (IBS-D) yanı sıra gezginlerin ishali için FDA onaylı bir antibiyotiktir. Xifaxan ayrıca ince bağırsak bakteriyel aşırı büyümesini ( SIBO ) tedavi etmek için de kullanılmıştır.

Xifaxan Nasıl Çalışır?

Xifaxan, iki haftalık bir süre için günde üç kez ağızdan alınır. Eğer yeterli semptom rahatlaması sağlanamazsa, ilaç bir ila iki tane daha 14 günlük kurs için güvenle tekrarlanabilir.

Xifaxan midede emilmez ve bu nedenle küçük ve kalın bağırsaklarda bulunan bakteriler üzerinde etkili olduğu düşünülmektedir. Xifaxan'ın emilim dışı kalitesi, bir bütün olarak vücut üzerinde minimal etkilere yol açar.

Yan etkiler

Xifaxan genellikle iyi tolere edilir. Klinik çalışmalarda, olumsuz yan etkiler plasebo ile uyumlu olma eğilimindedir. Küçük yan etkiler bildirilmiştir:

Xifaxan alırken aşağıdaki yan etkilerden herhangi birini yaşarsanız, derhal doktorunuza başvurmalısınız:

FDA, ilacın diyare semptomlarınızı kötüleştirmesi halinde, C. difficile enfeksiyonu açısından değerlendirilmeniz gerektiğini tavsiye eder.

Şiddetli karaciğer yetmezliğiniz varsa Xifaxan kullanılmamalıdır.

Xifaxan IBS için Etkili midir?

Klinik çalışmalar bugüne kadar Xifaxan'ın karın ağrısının semptomlarını hafifletme ve dışkı kıvamını iyileştirmede plasebodan daha etkili olduğunu göstermiştir.

Bugüne kadar yapılan araştırmalar Xifaxan'ın iyi tolere edildiğini ve kısa süreli kullanım için güvenli gibi gözüktüğünü göstermiştir. Bazı bireyler istenen sonuçları elde etmek için ilacın birden fazla seyrini gerektirebilir.

Kaynaklar:

"FDA, IBS-D'yi tedavi etmek için iki tedaviyi onayladı" FDA Basın Duyurusu 27 Mayıs 2015.

Ford, A., et.al. " Amerikan Gastroenteroloji Koleji, İrritabl Bağırsak Sendromu ve Kronik İdiyopatik Kabızlık Tedavisinde Monograf " Amerikan Gastroenteroloji Dergisi 2014 109: S2-S26.

Gaman, A., Bucur, M. & Kuo, B. Fonksiyonel gastrointestinal hastalıkta terapötik gelişmeler: irritabl bağırsak sendromu. Gastroenterolojide Terapötik Gelişmeler, 2009 2: 169-181.