Yaşamın Sonunda Beslenme Tüpleri ve IV'ler
Bir terminal hastalığının karşılaştığı hastalarda, yiyecek ve içeceklere ve kilo kaybına olan ilginin azalmasıyla iştah kaybının yaşanması normal ve tamamen normaldir. Hastalık ilerledikçe, hastalar ya yiyecek ya da sıvıyı ağız yoluyla alamaz ya da yemek yemeyi ya da içmeyi reddeder. Hastanın bir süredir hasta olması ve suni beslenme alması ancak daha iyi bir şey elde etmemesi olabilir.
Her iki durumda da, yapay beslenmenin kesilip çekilmeyeceği ya da çekilip çekilmeyeceği sorusu ortaya çıkabilir. Bu, hastanın sevdikleri ve bakıcıları için büyük bir rahatsızlık ve sıkıntı nedeni olabilir.
Yapay beslenme, hastanın nütrisyon desteğini hastanın çiğnemesini ve yutmasını gerektirmeyen bir şekilde teslim etmektir. Bu, total parenteral beslenme (TPN) veya bir nazogastrik tüp (NG tüpü) veya gastrostomi tüpü (G tüpü veya PEG tüpü) yoluyla verilebilir.
İştah kaybına neden olabilecek ve yaşamın sonuna yakın gıda ve sıvı alımını azaltabilecek birçok şey vardır. Kabızlık, bulantı ve ağrı gibi bazı nedenler tersine çevrilebilir. Diğer nedenler, belirli kanserler, değişmiş bilinç durumları ve yemek için gerekli kasların zayıflığı gibi etkili bir şekilde tedavi edilmeyebilir. Tersinir nedenler hastanın hekimi tarafından belirlenmeli ve ele alınmalıdır. Nedeni bilinmediğinde ya da tedavi edilemezse, desteğin kaldırılması ya da geri çekilmesi kararı alınabilir.
Suni beslenmeyi ve hidrasyonu kaldırmaya veya geri çekmeye karar vermek, birçok insan için entelektüel, felsefi ve duygusal çatışmalar doğurur. Yaşamın sonunda yapay beslenme ve hidrasyon konusunda bilim ve ilacın ne bulduğunu anlamak için bu zor kararla karşı karşıya kalan insanlar için genellikle yararlıdır.
Yapay Beslenme ve Hidrasyonun Faydaları ve Riskleri
Toplumumuzda ve kültürümüzde, yaşamı sürdürmek ve hastalığın iyileşmesini ve iyileşmesini hızlandırmak için gıda ve sıvıların gerekli olduğu düşünülmektedir. Çoğu insanın değerlerine karşı, kritik veya hasta olan bir hastadan yiyecek ve sıvıları saklamakla karşı karşıyadır . Yine de hepimiz bilginin güç olduğunu biliyoruz. Karşılaştığınız herhangi bir tıbbi kararda olduğu gibi, risklerin faydalarını anlamak önemlidir. Terminal hasta için yapay beslenme yararlı mıdır? Tıbbi araştırmaların bize neler gösterebileceğine bir bakalım:
- Total Parenteral Nutrition - TPN, sadece kısa süreli kullanılan yetersiz bir beslenme şeklidir. Genellikle boyun veya koltuk altına yerleştirilen ve kalbin yakınına kadar bittiği bir damardan geçirilen merkezi bir hat üzerinden iletilir. Bir zamanlar kanser hastalarının TPN'den yararlanabileceği düşünülmüştür. Umut, kanser hastalarının acı çektiği ve prognozunu arttıracağı iştahsızlık ve ağır kilo kaybını tersine çevirebilmesidir. Bununla birlikte, bazı çalışmalar kanser hastalarının kilo almasına ya da yaşam kalitelerini iyileştirmemesine yardımcı olmadığını bulmuştur. Aksine, aslında enfeksiyon riskini ve hastalar için tehlikeli olan santral hattındaki problemleri artırdı.
- Nasogastrik (NG) Tüpler - Yutma yapamayan hastalar için, invaziv tümörler, zayıflıklar veya nörolojik bozukluklardan kaynaklansın, bir tüpün beslenmesi, beslenmenin standart olarak sunulması olmuştur. Nazogastrik boru bunu başarmanın en kolay yoludur. Burundan bir tüpe sokulur ve boğazdan aşağıya mideye sokulur. Bir sıvı gıda formülü, tüpte sürekli olarak yavaş bir hızda veya günde birkaç kez daha büyük bir dozla verilir. Bununla birlikte, TPN gibi, birden fazla tıbbi çalışma, ölümcül hastalara yönelik hayatta kalma oranlarının, yapay değil, yapay olarak beslendiklerinde farklı olmadığını göstermiştir. Yine riskler tehlikelidir. NG tüpleri olan hastalar, sağkalım oranlarını önemli ölçüde azaltabilen daha yüksek bir pnömoni riskine sahiptir. NG tüpleri de kolayca çekilerek hem hastaya hem de sevdiklerine sıkıntıya neden olabilir.
- Gastrostomi (G) Tüpleri - Bir gastrostomi tüpü, cerrahi işlemle mideye doğrudan sokulan bir sistemdir. Perkütan endoskopik gastrostomi veya PEG tüpü endoskopik olarak yapılır ve daha az invazivdir. Bu tüplerden herhangi biri ile, hastanın tüpü dışarı çekmesi riski daha azdır. Bununla birlikte, hala pnömoni riski vardır. Tıpkı nazogastrik tüp gibi, bir gastrostomi tüpünden beslenmenin terminal hastalarının sağlığını veya yaşam beklentisini arttıracağına dair çok az kanıt vardır.
- İntravenöz (IV) Hidrasyon - Eğer hasta artık sıvı içemiyorsa ya da bakıcılarının düşündüğü kadar sıvı içemiyorsa, bakım veren kişi IV sıvısı isteyebilir. Akışkanlar, bir damar içine yerleştirilen ve boruya bağlanmış küçük bir iğne yoluyla iletilebilir. Çalışmalar, yaşamın sonunda ölümcül hasta bir hastaya sıvı verilmesinin, eğer varsa, çok az yarar sağladığını göstermiştir. Riskler, yerleştirme bölgesinde veya kanda enfeksiyon ve daha ağır vakalarda şişlik ve hatta solunum problemleri ile sonuçlanan sıvı yüklenmesidir.
Hayatın Sonunda Açlık ve Susuzluk Üzerine Daha Fazlası
Kaynaklar:
20 Genel Sorunlar Yaşam Sonu Bakımı. B. Kinzbrunner, N.Weinreb, J. Policzer
Yaşam Sonu Bakımında HPNA Politika Bildirimi Yapay Beslenme ve Hidrasyon